Αναγκάστηκα να καπνίσω πριν 47 χρόνια, όταν άρχισα να μετακινούμαι με λεωφορείο, λόγω σπουδών, διότι μέσα στο λεωφορείο κάπνιζαν όλοι κι εμένα η μυρουδιά του τσιγάρου μου έφερνε ναυτία, πριν καλα-καλά αρχίσει το ταξίδι.
Μια μέρα που κάπνισα κι εγώ, έτσι για πλάκα, παρατήρησα πως έφτασα στον προορισμό μου χωρίς να ζαλιστώ!
Έτσι, λοιπόν, το ....καθιέρωσα και το συνήθισα. Με άλλα λόγια προσαρμόστηκα!
Σήμερα που είμαι καπνιστής περισσότερο από τον καθένα σας, (άσχετο αν εδώ και 2 χρόνια περίπου καπνίζω μόνο 7 τσιγάρα την ημέρα αντί για 80-100 που κάπνιζα πριν), δέχομαι να ξαναπροσαρμοστώ και να πάψω να καπνίζω (σε δημόσιους χώρους, τουλάχιστον) αρκεί να το κάνουν όλοι!
Δυστυχώς όμως δεν το βλέπω να γίνεται (το "δυστυχώς" , όχι για μένα, αλλά για τις μέλλουσες γενεές)!!!
Ο Έλληνας , ως γνωστόν είναι ....ΜΟΥΛΑΡΙ! Κάνει το αντίθετο από αυτό που του λες!
Του αρέσει να πάει κόντρα στις αρχές και τις εξουσίες!
Γι' αυτό νομίζω πως δεν έπρεπε όλη αυτή η προσπάθεια για αλλαγή συνηθειών να αρχίζει με τη λέξη: ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ!
Έπρεπε να πουν: ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ...όπου υπάρχουν τοποθετημένα σταχτοδοχεία!
Κι ας αρχίσουμε από το δρόμο, την πλατεία, το πάρκο, την ακρογιαλιά, το δάσος, το γήπεδο κι όποιοδήποτε άλλο υπαίθριο χώρο: Υπάρχουν τασάκια; ΟΧΙ! Δεν καπνίζουμε!
Ας πάμε μετά στα μέσα συγκοινωνίας , τις δημόσιες υπηρεσίες, τις τράπεζες, αίθουσες αναμονής (πάσης φύσης)κλπ. : Υπάρχουν σταχτοδοχεία; ΟΧΙ!!! Δεν καπνίζουμε!
Ακόμα και στο σπίτι μας: Αν η σύζυγος ή η πεθερά μας έσπασε όλα τα τασάκια ή τα απέσυρε, λυπάμαι, αλλά δεν θα καπνίσουμε!
Όπως βλέπετε το πράγμα είναι απλό! Μένει να διαλέξουν οι καταστηματάρχες ποιους θέλουν για πελάτες: Τους καπνιστές ή τους μή καπνίζοντας!
Στην αρχή είναι δύσκολο να επιλέξουν! Αν , όμως, με τον καιρό το ποσοστό των καπνιστών πέσει στο 15% ή το 10%, τότε πολύ πρόθυμα και τα μπουζουξίδικα θα γίνουν για μη καπνιστές!
Δεν νομίζω πως είναι δύσκολο να πάει κανείς μόνο εκεί που είναι οι ΟΜΟΙΟΙ του! Δηλαδή ο καπνιστής εκεί που πάνε οι καπνιστές, και ο μή καπνιστής εκεί που πάνε όλοι οι άλλοι!
Εγώ προσωπικά, ποτέ δεν πήγα σε χαρτοπαιχτική λέσχη διότι δεν είμαι ΧΑΡΤΟΠΑΙΧΤΗΣ!!!
Δεν πήγα ποτέ στο γήπεδο διότι δεν είμαι ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΦΙΛΟΣ!
Δεν πήγα ποτέ σε τεκέ διότι δεν είμαι...ΧΑΡΜΑΝΗΣ ΠΡΕΖΑΚΙΑΣ!
Δεν πήγα ποτέ (μετά την ενηλικίωσή μου) στην εκκλησία διότι έπαψα να πιστεύω τους παπάδες και να λέγομαι ...ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ!
Δεν πήγα ποτέ σε Gay Bar , διότι απλούστατα δεν είμαι ..ΤΟΙΟΥΤΟΣ!
Δεν πήγα ποτέ σε ζαχαροπλαστείο διότι δεν μου αρέσουν τα ..ΓΛΥΚΑ και δεν είμαι ΓΛΥΚΑΤΖΗΣ!
Δεν πήγα ποτέ σε ροκ συναυλία διότι δεν είμαι ΡΟΚΑΣ! ...κλπ..και τα λοιπά!!!!
Με άλλα λόγια πάει κανείς εκεί που του ταιριάζει! ...όμοιος ομοίω αεί πελάζει! ή όπως λέμε νεοελληνικά: όμοιος τον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα!
Αλλά κι οι καταστηματάρχες δεν νομίζω πως απευθύνονται σε όλους ανεξαιρέτως! Μόνο τα πολιτικά κόμματα είναι πολυσυλλεκτικά για ευνοήτους λόγους! Η κάθε κατηγορία καταστήματος έχει τους δικούς της πελάτες. Δεν μπορείς να έχεις στο ίδιο μαντρί λύκους και πρόβατα.
Αν επιμένεις...λυπάμαι , αλλά αυτό είναι...απολυταρχικό!
Ε Ξ Α Ρ Τ Η Σ Η
Έργο του Αντώνη Γιάγκου (1974).
Αναρτήσεις
