ΛΑΡΙΣΑ

Larissa Blogs

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Οι βάσεις


Οι βάσεις

Posted on July 16, 2011 at 5:19 PM



Πάντα είχαμε, ως έθνος, πρόβλημα με τις βάσεις! 
Χρόνια προσπαθούσαμε να στήσουμε την οικονομία, την παιδεία, τον τουρισμό, την εγχώρια πρωτογενή παραγωγή κι άλλες δρστηριότητες, σε γερές βάσεις! Αγωνιζόμασταν και παλεύαμε να βάλουμε τα θεμέλια της ανάπτυξης και της προκοπής μας.
Αντί γι᾽αυτό, όμως, καταφέραμε, μόνο, να φέρουμε τις βάσεις του θανάτου. Τις θυμάστε; Χρόνια φωνάζαμε να φύγουν! Τελικά, έφυγαν; Δεν ξέρω, θα σας γελάσω!
Ύστερα ήρθαν οι βάσεις των σχολών στις πανελλήνιες εισαγωγικές εξετάσεις!
Αυτές οι βάσεις ανεβοκατεβαίνουν!
Ναι, είναι κάτι σαν τις μετοχές  στο χρηματηστήριο! 
Στην αρχή οι βάσεις ήταν πάνω από τη ...βάση! Για να περἀσεις σε μια σχολή έπρεπε να έχεις πάνω από δέκα.  Περνούσαν σε διάφορες σχολές, ιδίως στα ΤΕΙ, με 13, με 12 ή και με ...δέκα, ίσα-ἰσα στη ...ΒΑΣΗ!
Μετά πήραμε κατήφορο! Χωρίς  να τα πολυλογώ, φθάσμε και κάτω από τη ...μονάδα! Πιο κάτω δεν έχει. Πιάσαμε πάτο!  Όσο αστείο (τραγικό, θα ταίριαζε να πω )  κι αν φαίνεται, ....συνέβη! Ναι, δυστυχώς, συνέβη! Παιρνούν στις σχολές, γράφοντας μόνο τ᾽όνομά τους, την ημερομηνία ... το όνομα πατρός ...ἰσως και το όνομα της μάνας που τους γέννησε και τους καμαρώνει!
Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο έθνος πάνω σ᾽αυτή τη γη που να κατάφερε τέτοιο άθλο: ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΤΙΣ ...ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ! 

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

TV των ΑΤΑΚΤΩΝ στη Λάρισα

MIA  ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΙΣΑ


test_nikkos on livestream.com. Broadcast Live Free


Οι δημιουργοί της σελίδας μας δίνουν τις παρακάτω πληροφορίες:



Εκμπέμπουμε δοκιμαστικό πρόγραμμα.Καθημερινά κοντά σας με ταινίες, ντοκυμαντέρ, χιουμοριστικό πρόγραμμα, μουσικό πρόγραμμα και τίτλους ειδήσεων! Για τους μικρούς μας φίλους πολλές εκπλήξεις! Μείνετε συντονισμένοι!

Πληροφορίες
Κατηγορία
Film & Animation
Γλώσσα
Ελληνικά
Ετικέτες
Λαρισα , ΑΤΑ , Α

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

ΑΝΤΡΟΝ ΤΕΧΝΗΣ


Παρουσίαση της διακόσμησης του ταβανιού στο σαλόνι της κατοικίας μου:
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ
Οι τέσσερις εποχές είναι μια καλλιτεχνική δημιουργία για τη διακόσμηση της οροφής του σαλονιού της κατοικίας μου.
Ζωγραφίστηκε σε μουσαμά και επικολλήθηκε.
Είναι 4 κομμάτια, όσες κι οι εποχές.
Κάθε κομάτι έχει διαστάσεις 1,40 Χ 2,40 μέτρα.
Πάντα μου άρεσε να ζωγραφίζω και να δημιουργώ πράγματα με τα χέρια και τη φαντασία. Μου άρεσε να γράφω, να κάνω διάφορες κατασκευές και να φαντάζομαι τον κόσμο ομορφότερο.


        




Γι αυτό ασχολήθηκα , εκτός από τη ζωγραφική, με τη γλυπτική, τα ψηφιδωτά, τα υαλογραφήματα,  αλλά και την αρχιτεκτονική, είτε ως κατασκευή σκηνικών και μεμονωμένων διακοσμήσεων, είτε ως καθαρά οικοδομική κατασκευή και δημιουργία.

Έκτισα το σπίτι μου εξ ολοκλήρου με τα χέρια μου αλλά και το σχεδίασα  από τα θεμέλια μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια.

Το διακόσμησα με έργα ζωγραφικής, ανάγλυφα, ψηφιδωτά και υαλογραφήματα.

Όλα τα έκαμα επειδή έτσι άρεσε σε μένα. Ποτέ δεν σκέφτηκα αν αυτά που δημιουργώ έχουν εμπορική αξία ή αν αρέσουν στους άλλους. Απλώς, τα δημιούργησα διότι ήταν μέσα στα ενδιαφέροντά μου και τα γούστα μου. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος διότι στη ζωή μου έκαμα ό,τι , ακριβώς, με ευχαριστούσε, έστω κι αν με κούραζε. Πιο πολύ με κούρασαν οι άνθρωποι παρά ο μόχθος της δημιουργίας. Οι άνθρωποι θέλουν να βάζουν ετικέτες στις γνώσεις τους , στις εμπειρίες τους και φυσικά στα έργα τέχνης. Καλά κάνουν! Τους βοηθά στην ταξινόμηση και ίσως και στην εύκολη κατανόηση. 

Εγώ δεν βάζω ετικέτες ούτε με απασχολούν οι διάφοροι  " -ισμοι"! Εγώ, απλώς, λέω: αυτό μου αρέσει. ...ή , δεν μου αρέσει!  ΚΙ αυτό μου είναι αρκετό. 

Δεν παριστάνω τον σπουδαίο καλλιτέχνη! Ούτε πιστεύω πως είμαι!   Ξέρω, όμως, πως  έχω μια εσωτερική παρόρμηση για έκφραση και δημιουργία και λίγο πολύ βρήκα το δρόμο μου μέσα από τις ασχολίες που προανέφερα. Κι η έκφραση αυτή όπως και η δημιουργία, πρωτίστως, γίνονται για τη δική μου τέρψη. Ποτέ δεν θα έκανα κάτι που δεν θα μου άρεσε, έστω κι αν βρίσκονταν  δεκάδες τεχνοκριτικών που θα διαβεβαίωναν πως είναι , τάχα, αριστούργημα.

Ίσως αυτός είναι ο λόγος που δεν ακολουθώ τους δρόμους που είναι της μόδας και φυσικά επαινούνται κι ακολουθούνται από τους πολλούς. Δεν έχω διάθεση να μιμηθώ , να προσποιηθώ ή να ενταχτώ  σε μια κίνηση  που δεν με εκφράζει, μόνο και μόνο για να με επαινέσουν,  αλλά επιζητώ να δημιουργήσω γνήσια, για να το ευχαριστηθώ.


ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗΣ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΔΩ
Ή ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:
http://behance.vo.llnwd.net/profiles23/449291/projects/1409229/cf2924df6fd9c8ce191e0d3cde7226c7.jpg

    Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

    ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ..εν αμαρτίαις!

    H εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή…!


    Πολλοί νομίζουν πως η αματωλή γυναίκα …¨η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή¨, του ύμνου της Μεγάλης Τρίτης, είναι η υμνογράφος Κασσιανή.

    Είναι λάθος!
    Ο ύμνος σε κανένα σημείο του δεν ......

    ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ...ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ


    Συμβαίνει σήμερα... :: Giagkos's Artwork




    Η Ανάσταση του Λαζάρου.

    Η Ανάσταση του Λαζάρου.

    Ο Λάζαρος είναι ο μόνος άνθρωπος που γεννήθηκε 
    μια φορά και πέθανε ....δύο!
    Ναι! ...δεν είναι αστείο! Εκτός κι αν, όσα λένε οι 
    ευαγγελιστές 
    κι οι θεολόγοι, 
    τα εκλάβουμε ως αστεία!
    Το ότι γεννήθηκε είναι αδιαμφησβήτητο, έστω κι αν μιλάμε
     για υποθετικό 
    πρόσωπο. Και τούτο, διότι οι άνθρωποι γεννιούνται και 
    δεν φυτρώνουν στους αγρούς ούτε κατασκευάζονται σε 
    εργαστήρια (προς το παρόν, τουλάχιστον).
    Πέθανε , λέει, κι αναστήθηκε. Σήμερα δεν υπάρχει , αλλά
     ούτε και 
    τότε ( στα επόμενα από την ανάστασή του χρόνια), 
    γίνεται λόγος 
    πουθενά για την μετέπειιτα ζωή του.
    Φυσιολογικά, πρέπει να ...πέθανε. Αλλιώς, ... θα τον 
    κρύβανε; 
    Αυτό έλλειπε, να κρύψουν ένα τέτοιο θαύμα!
    Άρα, ...πέθανε. Δηλαδή, ...πέθανε ξανά!!!!
    Πέθανε για δεύτερη φορά, αλλά τώρα ο Χριστός δεν 
    χρειαζόταν 
    να τον αναστήσει. Δηλαδή η ανάστασή του δεν θα
     εξυπηρετούσε
     τίποτα.
    Τότε έπρεπε να πιστέψουν οι άπιστοι. Ύστερα, 
     -αφού δεν πίστεψαν- χρειάστηκε να πεθάνει και να 
    αναστηθεί κι ο ίδιος ο Χριστός.
    Οι άπιστοι πάλι δεν πίστεψαν.
    Κι αφού δεν πίστεψαν με τη δική του ανάσταση , 
    ...θεώρησε 
    περιττό να αναστήσει το Λάζαρο για δεύτερη φορά.
    Ω γενεά άπιστη!!!
    ...κι όμως! παρά την απιστία της η γενεά των 
    αδικημένων 
    και μη προνομιούχων εξακολουθεί να γιορτάζει τα 
    θαύματα και να ελπίζει σε θαύματα!
    Άλλωστε, γι' αυτό ψηφίζει ηλίθιους!
    Ελπίζει στους Σ Ω Τ Η Ρ Ε Σ!

    Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

    Φρούτα

    Φρούτα


    Ελαιογραφία σε μουσαμά 60 Χ 90 εκατοστά δουλεμένο εξ ολοκλήρου με σπάτουλα.
    Έργο του Αντώνη Γιάγκου.


    Ο πίνακας είναι δημοσιευμένος στο Ιστολόγιό μου: antgiagkos's blog

    Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

    Ηχόχρωμα

    Ηχόχρωμα

    Η Σαρακοστή ...που είναι 36η!


    (Η Σαρακοστή ...που είναι 36η!


    2011-03-10 14:34  Αρχική ανάρτηση)


    Το όνομά της το οφείλει στο επίθετο τεσσαρακοστός, -ή, -όν, και στη νεοελληνική σαρακοστός, -ή, -ό, με αποκοπή της της πρώτης συλλαβής.
    Δηλαδή νηστεία σαράντα ημερών. Μόνο που η Σαρακοστή, η περίοδος νηστείας πριν από το Πάσχα, δεν διαρκεί σαράντα μέρες, αλλά περισσότερες, με όποιο τρόπο κι αν τις λογαριάσεις.
    Αν αρχίσουμε να μετράμε από την Κυριακή της Απόκρεω (Αποκριάς), είναι οχτώ βδομάδες, δηλαδή πενήντα έξι μέρες. Αν υπολογίσουμε από την Κυριακή της Τυρινής, είναι εφτά βδομάδες, άρα σαράντα εννιά μέρες. Και φυσικά, και στις δυο περιπτώσεις, αν αφαιρέσουμε την Κυριακή του Πάσχα -που είναι η εβδόμη μέρα της τελευταίας βδομάδας- που δεν είναι νηστεία, οι μέρες λιγοστεύουν κατά μία.
    Γιατί, όμως, λέγεται Σαρακοστή , και μάλιστα Μεγάλη, αφού δεν είναι;
    Φταίει η μικρή! Η μικρή Σαρακοστή είναι η περίοδος νηστείας πριν από τα Χριστούγεννα!
    Αρχίζει την δεκάτη πέμπτη Νοέμβρη -η δεκάτη τετάρτη είναι αποκριά- και λήγει την εικοστή τετάρτη Δεκέμβρη.
    Είναι ακριβώς σαράντα μέρες και πολύ δίκαια λέγεται: Σαρακοστή!
    Η Σαρακοστή ταυτίστηκε με τη νηστεία. Έτσι και η νηστεία πριν από το Πάσχα ονομάστηκε Σαρακοστή. Η γιαγιά μου , θυμάμαι, έλεγε Σαρακοστή ακόμα και τη νηστεία του Δεκαπενταύγουστου.

    Υπάρχει και μια άλλη μέθοδος υπολογισμού που διακαολογεί και τον αριθμό των σαράντα ημερών,  αλλά πάλι …σαράντα δεν είναι!

    Ας τη δούμε όπως τη βρήκα σε κάποιο  ιστολόγιο χριστιανικό:

    ¨Στην Π. Διαθήκη είχε ορίσει ο Θεός να προσφέρουν στο Ναό Του το ένα δέκατο από όλα τα εισοδήματά τους¨.

    Στην Α´Οικουμενική σύνοδο λοιπόν, αντί για αυτό αποφάσισαν οι πατέρες,  ο κάθε πιστός να διαθέτει και να αφιερώνει στο θεό του το ένα δέκατο από το χρόνο του.

    ¨Το ένα δέκατο του χρόνου είναι περίπου 36 ημέρες, όσες δηλαδή, είναι οι ημέρες της Τεσσαρακοστής. Οι εφτά Εβδομάδες έχουν 49 ημέρες. Επειδή τα Σάββατα και οι Κυριακές, που είναι 14 ημέρες, δεν νηστεύονται, γι’ αυτό αφαιρούνται και μένουν 35 ημέρες. Σ’ αυτές, όμως, προσθέτουν το Μ. Σάββατο, που νηστεύεται και έτσι οι νηστήσιμες ημέρες της Τεσσαρακοστής γίνονται 36, που είναι το ένα δέκατο του έτους¨.

    Πράγματι, αυτό το χρονικό διάστημα είναι ίσο με το ένα δέκατο του έτους, αλλά , όπως είπα και πιο πάνω, … σαράντα μέρες δεν είναι!  Υπάρχει όμως κι άλλη ανακολουθία:  Τι ακριβώς αποφάσισαν οι πατέρες; Αποφασίστηκε να αφιερώνεται το δέκατο του χρόνου άπαξ του έτους ή κάθε φορά που έχουμε μια μεγάλη γιορτή; Διότι αν προσθέσουμε και τις σαράντα των Χριστουγέννων  γίνονται  76, …κι αν προσθέσουμε και τις 14 του Δεκαπενταύγουστου , και των Αγίων Αποστόλων, και του Σταυρού (14 Σεπτμβρίου) και του Τιμίου Προδρόμου (29 Αυγούστου) και….τις 52 βδομάδες επί 2 που είναι οι μέρες νηστείας (Τετάρτη και Παρασκευή) …μάλλον δεν αφιερώνουμε το  1/10 αλλά περισσότερο κι από το 1/2 του χρόνου μας.

    Έτσι κι αλλιώς, πάντως,   ικανοποιητική αιτιολόγηση της ονομασίας : Σαρακοστή,  δεν δίνεται με όλο αυτό το σκεπτικό. Απλώς, γίνεται μια επιτηδευμένη προσπάθεια προβολής του αριθμού τεσσαράκοντα που για τους Εβραίους τουλάχιστον φαίνεται να είχε ένα ξεχωριστό νόημα και συμβολισμό: Σαράντα μέρες του Μωυσή στο βουνό, παρά μια τεσσαράκοντα για την τιμωρία, σαράντα ημέρες του Ιησού στην έρημο κλπ. Ωστόσο, όμως, το όλο σκηνικό γύρω από τον εορτασμό του Πάσχα δεν φαίνεται να ακολουθεί ένα ξεκάθαρο και από την αρχή σταθερό κανόνα.

    Η γνώμη μου είναι πως στην αρχή , δηλαδή στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους, το Πάσχα ακολουθούσε,  ως γιορτή, το εβραϊκό τυπικό.  Με άλλα λόγια, μέχρι και τον τέταρτο αιώνα, όπως μαθαίνουμε από επίσημες πηγές, το Πάσχα ήταν καθαρά Εβραϊκό , γιορταζόταν στις 14 του μήνα Νισάν  και φυσικά δεν υπήρχε η προπαρασκευαστική περίοδος της νηστείας.  Δεν είναι παράξενο, διότι μέχρι τότε το χριστιανικό (μεσσιανικό) κίνημα ήταν καθαρά εβραϊκή υπόθεση. Ύστερα , δηλαδή μετά το το διάταγμα του 313 μ.Χ , γίνεται θρησκεία για όλους. Στην Α´ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. αποφασίζεται να γιορτάζεται οπωσδήποτε ξεχωριστά από το Εβραϊκό , πάντα μετά από αυτό και η μέρα να είναι Κυριακή.

    Σε πολλές από τις εκκλησίες , όμως, δεν ακολουθήθηκε  αυτός ο κανόνας , και για πολλούς αιώνες  ο χρονικός καθορισμός  κι ο τρόπος εορτασμού του Πάσχα, διέφερε από εκκλησία σε εκκλησία. Οι εκκλησίες της Μικράς Ασίας συνέχιζαν να το εορτάζουν σύμφωνα με το εβραϊκό τυπικό αλλά με τον χριστιανικό συμβολισμό.

    Εδώ πρέπει να πούμε πως το Πάσχα ως γιορτή της άνοιξης προϋπήρχε σε πολλούς λαούς. Και πρωτ᾽ απ᾽ όλα  στους Αιγυπτίους με την ονομασία Πεσάχ, που σημαίνει πέρασμα.  Στους Έλληνες και τους Ρωμαίους  γιορτάζονται τα Ανθεστήρια, τα Διονύσια, οι γιορτές της Δήμητρας και Περσεφόνης (Ελευσίνια), τα Σατουρνάλια και τα Λουπερκάλια. Όλες αυτές οι γιορτές, άσχετα με τη θεότητα στην οποία ήταν αφιερωμένες, ήταν γιορτές της άνοιξης και συμβόλιζαν το Πέρασμα  του ήλιου από το σημείο της εαρινής ισημερίας. Πρώτοι οι Εβραίοι άλλαξαν το συμβολισμό και αντί για Πέρασμα από την ισημερία το μετέτρεψαν σε  Διάβαση από την Ερυθρά θάλασσα και Πέρασμα στην ελευθερία.  Στη συνέχεια οι χριστιανοί έδωσαν το δική τους συμβολισμό  της εορτής.  Το πέρασμα για τους Χριστιανούς  είναι καθαρά μεταφυσικό. Είναι το πέρασμα στην αιώνια ζωή που εξασφάλισε η Ανάσταση.

    Άρα, όλοι οι λαοί με το δικό τους τρόπο και για τις δικές του θεότητες, είχαν το δικό τους Πέρασμα. Με την επικράτηση, όμως, του χριστιανισμού, οι χριστιανοί ανάγκασαν όλους τους άλλους να γιορτάζουν  το Πάσχα με τη σημασία της ανάστασης του Χριστού κι όχι με τη σημασία του Περάσματος του Ήλιου από την εαρινή Ισημερία! Έτσι άρχισε μια προσπάθεια από τον  5ο αιώνα  για μετασχηματισμό   και ενσωμάτωση των διαφόρων εορτών της άνοιξης στο Πάσχα των χριστιανών, που κράτησε μέχρι και το 15ο αιώνα.

    Παραμερίστηκαν, λοιπόν,  οι τελετές καθαρμού του Φεβρουαρίου και στη θέση τους μπήκαν τα Ψυχοσάββατα και οι Κυριακές του Ασώτου, του Τελὠνη και Φαρισαίου. Ύστερα ήρθαν οι Απόκριες, κι ύστερα οι Κυριακές των Νηστειών, οι Χαιρετισμοί του Ακάθιστου Ύμνου. Με άλλα λόγια δημιουργήθηκε ένα πλέγμα εορτών με τη γενική ονομασία : κινητές εορτές. Οι γιορτές αυτές αρχίζουν με το Τριώδιο και ολοκληρώνονται  με την Πεντηκοστή και την Κυριακή των Αγίων Πάντων.

    Αν λάβουμε υπόψη πως ο Ακάθιστος ύμνος γράφτηκε το 626 μ.Χ (νίκη ενάντια στους Αβάρους) και πως το Τριώδιο αποτελείται από ύμνους που γράφτηκαν στη διέρκεια δέκα αιώνων (5ος -15ος), τότε πρέπει να δεχτούμε πως και το πριν του Πάσχα χρονικό διάστημα με τις διάφορες γιορτές και νηστείες δεν καθορίστηκε από την αρχή αλλά διαμορφώθηκε στο πέρασμα των αιώνων.

    Δεν αποκλείεται, λοιπόν, στην αρχή να είχε οριστεί μια χρονική περίοδος νηστείας σαράντα ημερών πριν από το Πάσχα, αλλά όταν το κινητό εορτολόγιο έφθασε στην τελική του διαμόρφωση ο αριθμός των ημερών άλλαξε κι έμεινε μόνο η ονομασία: Σαρακοστή. Όπως , δηλαδή, λεγόταν κι η νηστεία πριν τα Χριστούγεννα, για το λόγο ότι είχε όντως σαράντα μέρες νηστεία. Και για να γίνεται διάκριση η πριν από το Πάσχα νητευτική περίοδος πήρε το ιδιαίτερο: Μεγάλη Σαρακοστή. Στα μαθηματικά, βέβαια, δεν υπάρχει  μικρό σαράντα, κανονικό σαράντα και μεγάλο σαράντα! Ή είναι σαράντα ή δεν είναι! Για την πίστη , όμως, και οι αριθμοί ....πάνε πάσσο!

    Καλή Σαρακοστή, λοιπόν! 

    ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΙΑΓΚΟΣ

            Ζωγράφος

        Νίκαια Λάρισας

     

    Υ.Γ. Οι θρησκευόμενοι ας μην τα πάρουν τοις μετρητοίς όλα αυτά! Εγώ , απλώς, έκαμα κάποιες σκέψεις....για τη Σαρακοστή που δεν είναι 40η , αλλά είναι 36η , 49η, 56η, ....κλπ!

    Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

    Το Μπουρανί





    Η ΑΝΟΙΞΗ
    Λεπτομέρεια από τη διακόσμηση  οροφής της οικίας μου.
    Ολόκληρο το έργο έχει τίτλο: Οι τέσσερις εποχές.

    2011-03-07 11:17

     Σήμερα είναι Καθαρά Δευτέρα!  Αρχή της Σαρακοστής.
    Στον Τύρναβο γιορτάζουν το πατροπαράδοτο Μπουρανί! Το μπουρανί είναι νηστήσιμο παρασκεύασμα με λάχανικά της εποχής  και λίγο αλεύρι για το χύλωμα.
    Δεν έφαγα ποτέ, και δεν ξέρω αν είναι νόστιμο! Ξέρω , όμως, πως αυτά που λέγονται, ακούγονται και γίνονται γύρω από το μπουρανί, είναι νοστιμότατα και πολύ πιπεράτα.
    Αν πάτε στον Τύρναβο σήμερα, πρέπει να είστε προετοιμασμένοι και να περιμένετε πως θα ακούσετε  πολύ τολμηρά σχόλια και θα δεχτείτε πολύ προκλητικά πειράγματα.
    Σε όλα αυτά τα πειράγματα πρωταγωνιστής είναι ο φαλλός! Φαλλός είναι το ομοίωμα του ανδρικού μορίου (πέους)!  Το έθιμο είναι κατάλοιπο της Διονυσιακής Λατρείας. Ο τύρναβος , ως γνωστό, έχει πολλά αμπέλια και παράγει κρασί και τσίπουρο (ούζο)! Προστάτης των αμπελουργών στην αρχαιότητα ήταν ο Βάκχος , δηλαδή ο Διόνυσος! Σήμερα είναι ο Άγιος Τρύφωνας, ...αλλά δεν του μοιάζει καθόλου του Διόνυσου!! Μπουνταλάς Άγιος! ...ενώ ο Διόνυσος, ...σκέτη τρέλα! 
    Ναι, είναι η Διονυσιακή τρέλα σε αντίθεση προς την Απολλώνια φρόνηση.
    Η Διονυσιακή τρέλα επιτυγχάνεται με τη μέθη και εκφράζει τον έρωτα, τη ζωή, την αναγέννηση της φύσης και την αισιοδοξία για καλή σοδειά! Το ερωτικό στοιχείο κυριαρχεί παντού κι ελεύθερα αφήνεται να ξεχειλίσει μέσα από φράσεις , κινήσεις , ήχους και δρώμενα.
    Ο Διόνυσος στην αρχαιότητα ήταν ο θεός που κατασπαράχτηκε (πέθανε) από τις Μαινάδες και με τη βοήθεια του Δία ξαναγεννήθηκε (αναστήθηκε). Μαζί με το μύθο της Περσεφόνης, που αυτή την εποχή (εαρινή ισημερία) ετοιμάζεται να έρθει στον πάνω κόσμο, συμβολίζουν το ερχομό της Άνοιξης και το ξαναγέννημα της φύσης.
    Ήρθε , όμως,  -δυστυχώς για τον Ελληνισμό - ο χριστιανισμός  και όσα δεν μπόρεσε να εξαφανίσει τα ...μετασχημάτισε και τα οικειοποιήθηκε!
    Έτσι οι Διονυσιακές γιορτές  έγιναν απόκριες κι η επιστροφή της Περσεφόνης έγινε ανάσταση  και Πάσχα!
    Το καρναβάλι λένε οι χριστιανοί σημαίνει : αποχή από το κρέας, δηλαδή αποκριές, δηλ. νηστεία!  Ετυμολογείται λένε από το: carne + levare = κρέατος απομάκρυνση.
    Αυτή η ερμηνεία , όμως, είναι πολύ όψιμη και υιοθετήθηκε όταν πλέον η εκκλησία κατάλαβε πως ήταν μάταιο να πολεμά αυτό το έθιμο του καρναβαλιού.
    Σε παλιότερες εποχές που η εκκλησία είχε μεγαλύτερη εξουσία και επιρροή πάνω στις λαϊκές μάζες και ευελπιστούσε πως μπορεί να καταργήσει το έθιμο, έλεγε πως καρναβάλι σημαίνει: πλοίο κάρρο, καράβι στη στεριά, δηλαδή  κάτι το ανάποδο, αφύσικο, ανορθόδοξο και τερατώδες, άρα απορριπτέο από τις χρηστές συνήθειες των χριστιανών.
    Το ετυμολογούσαν δε ως εξής:  car + nave =  πλοίο με ρόδες, που χρησιμοποιούνταν στις πομπές των αρχαιοελληνικών Διονυσίων καθώς και των  Σατουρναλίων και Λουπερκαλίων των Ρωμαίων, κάτι σαν το σημερινό  άρμα που βλέπουμε στις αποκριάτικες γιορτές στην Πάτρα κι αλλού!
    Αυτή την εκδοχή την άκουσα από επίσημο κατηχητή στη δεκαετία το 1950, όταν ήμουν ακόμα μαθητής στο Δημοτικό. Ναι, τότε το μετεμφυλιοπολεμικό κλίμα, το αστυνομικό κράτος, η εθνικοφροσύνη που έτρεχε άφθονη από τα μπατζάκια μας και η ενισχυμένη εξουσία  κι επιρροή της εκκλησίας  έκαμαν πολλούς να πιστέψουν πως μπορούσαν να σβήσουν τα πανάρχαια έθιμα. Αυτός - νομίζω πως- ήταν ο λόγος που εκείνη την εποχή είχε απαγορευτρεί δια νόμου  η χρήση της μάσκας και η μεταμφίεση σε ιερέα!
    Αργότερα, όμως, βλέποντας πως δεν είναι δυνατόν να σβήσει το έθιμο, που άντεξε σε τόσες και τόσες  επιρροές και απαγορεύσεις, διώξεις και αφορισμούς, θέλησαν να το εκπορθήσουν ¨εκ των έσω¨!  ...έτσι είπαν πως καρναβάλι σημαίνει αποχή από το κρέας! Άρα ...είναι δικό μας! Είναι χριστιανικό! Χριστιανικό, όμως, δεν σημαίνει ντύνομαι μασκαράς, διασκεδάζω, πίνω και μεθώ, ...αλλά προετοιμάζομαι για τη νηστεία!
    Στον Τύρναβο , όμως, αυτά δεν τα καταλαβαίνουν! Ούτε πουθενά αλλού! Του δίνουν και καταλαβαίνει! Γλεντούν και χαίρονται τη ζωή και τον έρωτα όπως κι οι αρχαίοι Διονυσιαστές!

    Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

    Το τσιγάρο




    Αναγκάστηκα να καπνίσω πριν 47 χρόνια, όταν άρχισα να μετακινούμαι με λεωφορείο, λόγω σπουδών, διότι μέσα στο λεωφορείο κάπνιζαν όλοι κι εμένα η μυρουδιά του τσιγάρου μου έφερνε ναυτία, πριν καλα-καλά αρχίσει το ταξίδι. 
    Μια μέρα που κάπνισα κι εγώ, έτσι για πλάκα, παρατήρησα πως έφτασα στον προορισμό μου χωρίς να ζαλιστώ!
    Έτσι, λοιπόν, το ....καθιέρωσα και το συνήθισα. Με άλλα λόγια προσαρμόστηκα!
    Σήμερα που είμαι καπνιστής περισσότερο από τον καθένα σας, (άσχετο αν εδώ και 2 χρόνια περίπου καπνίζω μόνο 7 τσιγάρα την ημέρα αντί για 80-100 που κάπνιζα πριν), δέχομαι να ξαναπροσαρμοστώ και να πάψω να καπνίζω (σε δημόσιους χώρους, τουλάχιστον) αρκεί να το κάνουν όλοι!
    Δυστυχώς όμως δεν το βλέπω να γίνεται (το "δυστυχώς" , όχι για μένα, αλλά για τις μέλλουσες γενεές)!!!
    Ο Έλληνας , ως γνωστόν είναι ....ΜΟΥΛΑΡΙ! Κάνει το αντίθετο από αυτό που του λες!
    Του αρέσει να πάει κόντρα στις αρχές και τις εξουσίες!
    Γι' αυτό νομίζω πως δεν έπρεπε όλη αυτή η προσπάθεια για αλλαγή συνηθειών να αρχίζει με τη λέξη: ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ!
    Έπρεπε να πουν: ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ...όπου υπάρχουν τοποθετημένα σταχτοδοχεία!
    Κι ας αρχίσουμε από το δρόμο, την πλατεία, το πάρκο, την ακρογιαλιά, το δάσος, το γήπεδο κι όποιοδήποτε άλλο υπαίθριο χώρο: Υπάρχουν τασάκια; ΟΧΙ! Δεν καπνίζουμε!
    Ας πάμε μετά στα μέσα συγκοινωνίας , τις δημόσιες υπηρεσίες, τις τράπεζες, αίθουσες αναμονής (πάσης φύσης)κλπ. : Υπάρχουν σταχτοδοχεία;  ΟΧΙ!!! Δεν καπνίζουμε!
    Ακόμα και στο σπίτι μας: Αν η σύζυγος ή η πεθερά μας έσπασε όλα τα τασάκια ή τα απέσυρε, λυπάμαι, αλλά δεν θα καπνίσουμε!
    Όπως βλέπετε το πράγμα είναι απλό! Μένει να διαλέξουν οι καταστηματάρχες ποιους θέλουν για πελάτες: Τους καπνιστές ή τους μή καπνίζοντας!
    Στην αρχή είναι δύσκολο να επιλέξουν! Αν , όμως, με τον καιρό το ποσοστό των καπνιστών πέσει στο 15% ή το 10%, τότε πολύ πρόθυμα και τα μπουζουξίδικα θα γίνουν για μη καπνιστές!
    Δεν νομίζω πως είναι δύσκολο να πάει κανείς μόνο εκεί που είναι οι ΟΜΟΙΟΙ του! Δηλαδή ο καπνιστής εκεί που πάνε οι καπνιστές, και ο μή καπνιστής εκεί που πάνε όλοι οι άλλοι!
    Εγώ προσωπικά, ποτέ δεν πήγα σε χαρτοπαιχτική λέσχη διότι δεν είμαι ΧΑΡΤΟΠΑΙΧΤΗΣ!!!
    Δεν πήγα ποτέ στο γήπεδο διότι δεν είμαι ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΦΙΛΟΣ!
    Δεν πήγα ποτέ σε τεκέ διότι δεν είμαι...ΧΑΡΜΑΝΗΣ ΠΡΕΖΑΚΙΑΣ!
    Δεν πήγα ποτέ (μετά την ενηλικίωσή μου) στην εκκλησία διότι έπαψα να πιστεύω τους παπάδες και να λέγομαι ...ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ!
    Δεν πήγα ποτέ σε Gay Bar , διότι απλούστατα δεν είμαι ..ΤΟΙΟΥΤΟΣ!
    Δεν πήγα ποτέ σε ζαχαροπλαστείο διότι δεν μου αρέσουν τα ..ΓΛΥΚΑ και δεν είμαι ΓΛΥΚΑΤΖΗΣ!
    Δεν πήγα ποτέ σε ροκ συναυλία διότι δεν είμαι ΡΟΚΑΣ! ...κλπ..και τα λοιπά!!!!
    Με άλλα λόγια πάει κανείς εκεί που του ταιριάζει! ...όμοιος ομοίω αεί πελάζει! ή όπως λέμε νεοελληνικά: όμοιος τον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα!
    Αλλά κι οι καταστηματάρχες δεν νομίζω πως απευθύνονται σε όλους ανεξαιρέτως! Μόνο τα πολιτικά κόμματα είναι πολυσυλλεκτικά για ευνοήτους λόγους! Η κάθε κατηγορία καταστήματος έχει τους δικούς της πελάτες. Δεν μπορείς να έχεις στο ίδιο μαντρί λύκους και πρόβατα.
    Αν επιμένεις...λυπάμαι , αλλά αυτό είναι...απολυταρχικό!


    Ε Ξ Α Ρ Τ Η Σ Η

    Έργο του Αντώνη Γιάγκου (1974).